- assilio
- as-sĭlĭo ( ads-, Kayser; ads- and as-, Merk.), sĭlui (cf. Prisc. p. 906 P., and Jahn ad Ov. M. 11, 526), sultum, 4, v. n. [2. salio], to leap or spring to or upon something.I.Lit. (most freq. poet. ):II.
Cum saepe adsiluit defensae moenibus urbis,
Ov. M. 11, 526:adsiliens admissarius,
Col. 6, 37, 9:torpedo adsultantes pisciculos attrahens, donec tam prope accedant, ut adsiliat,
Plin. 9, 42, 67, § 143; Val. Fl. 1, 257:in ferrum,
Sil. 10, 2 et saep.— Poet. freq. of water, to leap or dash against or upon a thing (cf. 2. salio):tactumque vereri Assilientis aquae,
Ov. M. 6, 107, and id. F. 5, 612:Adsiliunt fluctus,
id. ib. 3, 591:(insulae) quas spumifer adsilit Aegon,
Stat. Th. 5, 56 al. —Trop.: nam neque adsiliendum statim est ad genus illud orationis, to jump to, * Cic. de Or. 2, 53, 213; Sen. Contr. 5 praef.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.